"O, xalqı yalançı ümidlər və pafosla aldadır" - Açıqlama

Bu fikirləri Bakupost.az -a politoloq Elçin Alıoğlu deyib.

Onun sözlərinə görə, Ermənistan Aİ-yə qoşulmur, sadəcə özünü, aldadır:

“Ermənistan parlamenti qərar verdi və guya Avropaya inteqrasiya prosesində “ilk, amma rəmzi” addım atıldı. İkinci və son oxunuşda 64 deputat “lehinə”, 7-si “əleyhinə” səs verdi. Beləcə “Ermənistan Respublikasının Avropa İttifaqına üzvlük prosesinə başlamaq haqqında” qanun qəbul olundu. Qanun, hüquqi baxımdan, üzvlük üçün rəsmi müraciət demək deyil. Amma Paşinyanın siyasi kursunu nümayiş etdirmək üçün səhnəyə qoyulmuş növbəti aktdır. Qəbul olunmuş sənədə əsasən, Ermənistan “Aİ-yə üzvlük prosesinə başladığını” bəyan edir. Bununla da guya “xalq iradəsi” rəsmiləşdirilir və məqsəd göstərilir: “təhlükəsiz, qorunan, inkişaf etmiş və firavan ölkə” qurmaq. Amma o qanunda birbaşa bu da yazılıb: üzvlük yalnız ümumxalq referendumu ilə təsdiqlənə bilər. Avropa İttifaqının reaksiyası çox gecikmədi. Cənubi Qafqazla əlaqələr üzrə nümayəndə heyətinin rəhbəri Nils Uşakov və Ermənistan üzrə daimi məruzəçi Miriam Leksman İrəvanın bu addımını “Ermənistanın ortaq dəyərlərə və demokratik yola sarsılmaz sadiqliyinin açıq ifadəsi” kimi dəyərləndirdilər. Amma eyni zamanda avroparlamentarilər xatırlatdılar ki, Aİ-yə üzvlük “mürəkkəb, uzunmüddətli və nailiyyətə əsaslanan bir prosesdir” və namizəd ölkə insan haqları, qanunun aliliyi və davamlı islahatlar sahəsində bir sıra meyarlara cavab verməlidir. Paşinyan özü də etiraf edir ki, bu qanun “Ermənistanın birbaşa mənada Aİ üzvü olacağı” anlamına gəlmir. Yəni, hələ ki, niyyət bəyanatından başqa bir şey deyil. Amma bu niyyətin simvolizmi vacibdir”.

Politoloq bildirib ki, 2020-ci il müharibəsindən və Qarabağdakı acı məğlubiyyətdən sonra İrəvan, Rusiya ilə “strateji ittifaqdan” artıq məyus olduğunu açıq şəkildə göstərir və ümidini Qərbə bağlayır. Moskvanın regiondakı təsirinin zəifləməsi və onun bütün gücü ilə Ukrayna bataqlığında ilişib qalması Ermənistanı alternativ təhlükəsizlik və iqtisadi təminat axtarmağa vadar edir. Amma real siyasət və şüarçılıq arasındakı fərq o qədər böyükdür ki, Ermənistanın “Avropa səhnələşdirməsi” sonda onun üçün nə diplomatik, nə də iqtisadi dividendlə nəticələnə bilər. Çünki ortada layihə və xalqı yalançı ümidlərlə ovutmaqdan başqa heç nə yoxdur, sadəcə pafos var :

“Ermənistan üçün “Avropa gələcəyi” nə qədər cazibədar səslənsə də, reallıq amansızdır. Rusiyanın regiondakı təsir imkanları zəifləsə də, Kreml hələ də İrəvan üçün həm güclü aktor, həm də “strateji partnyor” olaraq qalır və bu fonda Avropaya doğru atılacaq hər hansı sərt addım Moskva tərəfindən birbaşa xəyanət kimi qəbul oluna bilər - siyasi, iqtisadi, hətta hərbi nəticələrlə. 2014-cü ildə Ukraynada baş verənlər buna bariz nümunədir. Ona görə də Paşinyanın bu addımı ciddi strateji qərardan çox, “yumşaq siqnal” təsiri bağışlayır. Bu, həm daxili auditoriyanı sakitləşdirmək, həm də Brüsselə bir mesaj ötürmək üçündür: “Burdayıq, hazıruq, amma dəstəyiniz də lazımdır”. Yəni, Ermənistan bu qanunu qrantlar, kreditlər və siyasi “hörmət” qazanmaq üçün istifadə etməyə çalışacaq - başqa cür təməl hələ görünmür”.