Qərb Kremlin nüvə hədəsindən niyə qorxur? - TƏHLİL

Rusiya bütün dünyanı nüvə silahı ilə təhdid etməkdə davam edir. Lakin “Sarmat” raketinin son uğursuz sınaqları fonunda sual yaranır: Rusiya doğrudan da bu qədər təhlükəlidirmi?

Rusiya Federasiyasının nüvə potensialı üç hissədən - sualtı qayıqlardan, quru nüvə silahlarından və havadan buraxılan daşıyıcılardan ibarətdir. Strateji nüvə silahlarından danışırıqsa, bunlar ballistik qitələrarası raketlərdir.

2019-cu ilə qədər bu potensialın əsasını Ukraynanın “Yujmaş” və “Yujnoye” Konstruktor Bürosu tərəfindən yaradılan və texniki xidmət göstərilən “Voevoda” raketi təşkil edirdi. Bu, 2019-cu ilə qədər belə idi və rusların bu raketlərin ömrünü uzatmaq üçün təkbaşına nəsə edə bildikləri bəlli deyil.

2010-cu illərdə onlar bu raketləri əvəz edəcək yeni kompleks hazırlamağa başladılar. Söhbət haqqında danışdığımız RS-28 "Sarmat" raketlərindən gedir.

Üstəlik, bu kompleks də ukraynalılarla birlikdə, Dnepropetrovskdakı "Yujmaş"ın köməyi ilə inkişaf etdirildi.

Hər şey kifayət qədər tez başladı və bu məntiqlidir - 2010-cu illərdə rusların çoxlu pulu var idi, onlar onu bu cür işlərə yatırmaqdan çəkinmirdilər. Nəticədə, 2014-cü ildə onlarda bu raketin hazır nümunəsi var idi.

Ancaq aydındır ki, 2014-cü ildən, Krımın ilhaqından və Ukraynanın şərqində müharibə başlayandan sonra hər hansı əməkdaşlıqdan söhbət getmirdi. Təbii ki, o zaman ruslar pulla bəzi ekspertləri Rusiyaya aparmağa çalışdılar. Amma ümumilikdə iş irəli getmədi.

Bu fonda ruslar müstəqil olaraq bu raketləri kütləvi istehsala çıxarmaq yollarını axtarmağa başladılar. Amma məlum oldu ki, onların bunu etməyə intellektual gücü yoxdur. Axı, bu raketlərin bütün yerüstü hissəsi dneprlilərin əməyinə əsaslanırdı. Rusların yalnız dəniz bazalı raketlər yaratmaq təcrübəsi var idi...

Ancaq onlar bu işi başa çatdırmağı tapşırmaq üçün adam tapdılar. 2017-2018-ci illərdə raketin necə görünəcəyini göstərən qrafik təsvirlər ortaya çıxdı. 2022-ci ildə "Sarmat"ı silahlanmaya qəbul etdiklərini açıqladılar. Ancaq hələ də heç kim raketin əsl xüsusiyyətlərini bilmir. Bu raketi şəxsən heç kim görməyib.

Eyni zamanda, nüvə ballistik raketinin pilotsuz təyyarə olmadığını başa düşmək lazımdır.

Bu, bir çox nüanslara əməl etməyi tələb edən çox güclü bir silahdır. Rus təbliğatçılar kütləvi istehsal iddiasında olsalar da, işin bu yerə çatmadığı aydındır.

İndi ruslar deyirlər ki, guya bu raketə ABŞ-ın hava hücumundan müdafiəsini yara biləcək hipersəs bloklama planlayan döyüş başlığı quraşdırırlar. Aydındır ki, ruslar "Sarmat"ı yekunlaşdırır. Və zaman-zaman bu raketlər partlayır. Axı, bir gün əvvəl baş verənlər planlaşdırılmayan partlayışla bağlı ilk hadisəsi deyildi (əvvəllər də uğursuz buraxılışlar olub). Sadəcə, bu, Qərb OSINT mütəxəssisləri sayəsində mediaya sızan ilk hadisədir.

Bütün bunların fonunda sual yaranır: nə üçün Qərb Kremlin nüvə təhlükəsindən qorxmaqda davam edir? Niyə Qərb siyasətçiləri Rusiyadan gələn təhdidlərə ehtiyatla yanaşırlar? Halbuki Rusiyanın özündə bu raketlərin hazırlanması və sınaqları ilə bağlı belə ciddi problemlər var. Amma burada hər şey çox sadədir: Rusiya Berlinə doğru dörd nüvə başlığı buraxsa və hətta onlardan biri ora çatsa, bu, çox böyük problemlər yarada bilər. Axı raketin döyüş başlığı təxminən 108 tondur. Yəni bir raketdə 10 nüvə başlığı var.

Bu ehtimal olunan riskləri nəzərə alaraq, hətta Rusiyanın raket sənayesinin inkişafı ilə bağlı problemlərə baxmayaraq, Qərb Moskvanın hər hansı eskalasiyasından qorxmağa davam edəcək. Axı nəticələr fəlakətli ola bilər.