“Bu vəziyyətimdə Anardan kömək istədim, amma etmədi...” – Musa Yaqub

 

 

- Yox, imkanım olmadı onu düşünməyə. Ömürün bitməsindən qorxmamışam heç vaxt. Amma çox əziyyət çəkirəm. Səsim çıxmır, ayağım qalxmır ki, yeriyəm.

 

- 3-4 gün bundan qabaq.

 

- Evin içində oturub evə tələsirdim. Bütün otaqları axtardım, yoldaşımı tapmadım. Yəni məhəbbət mövzusu.

 

- Ustad, Zəlimxan Yaqub və Qəmbər Şəmşiroğlu ilə dost idiniz. Get-gəliniz var idi. Zəlimxan Yaqub Allahın rəhmətinə qovuşub. Qəmbər Şəmşiroğlu isə ahıl yaşındadır. Onların övladları yanınıza gəlirmi, kefinizi soruşurmu? 

 

- Yox, nə Bəhlul, nə də Cavid Qurbanov ("Azərbaycan Dəmir Yolları" Qapalı Səhmdar Cəmiyyətinin sədri, millət vəkili – red.) yanıma gəlməyib. Cavidlə ruh yaxınlığımız var, onun da həyat yoldaşı rəhmətə gedib. Ancaq gərək, onlar mənimlə əlaqə saxlayaydılar.

- Yox, mən özüm də müraciət etdim, amma etmədilər. Dedim, məni Türkiyəyə göndərin, göndərmədilər.  Dedilər, gərək, icra başçısı desin, sonra kömək edək. Qorxdular. Anar bütün tədbirlərimdə iştirak edib, bircə bu işdə yox, qorxub. Dövlət də kömək etmədi.Bütün xərclərimi özüm çəkmişəm. Mənə prezident təqaüdü də verməyiblər. 

- Mən daha Xalq şairi adını istəmirəm. Sabah-bürügün ölürəm, indi neynirəm o adı?

 

 

Ürək telim buz bağladı,

Dondurdu sırsıra məni,

Mən hara, bu məclis hara,

Kim gətirdi bura məni?

 

O zorbala, bu ərköyün, 

Üz qırmızı alın düyün,

Açması yox bu örtüyün,

Salacaqlar tora məni.

 

Bir az susdum, bir az dedim,

Bu oyundan xilas dedim,

Ha üç badam bir qoz dedim,

Qoşdular bu xora məni.

- Onlara maşın verirlərsə, mənə də təyyarə düşür. (gülür)